قطع حرف دیگران در حین مکالمه می‌تواند بی ادبانه و بی احترامی تلقی شود. می‌تواند مانع ارتباط موثر و ایجاد سوء تفاهم شود. اگر متوجه می‌شوید که مرتب حرف دیگران را قطع می‌کنید، مهم است که خودآگاهی داشته باشید و روی بهبود مهارت‌های شنیداری خود کار کنید. در اینجا هفت مرحله و راه های ساده برای جلوگیری از قطع کردن وجود دارد:

مرحله 1: شناخت رفتار اولین گام در پرداختن به هر رفتاری، شناخت و تصدیق آن است. لحظه ای در مورد تمایل خود به قطع صحبت دیگران در طول مکالمه فکر کنید. بدانید که قطع کردن می‌تواند جریان ارتباط را مختل کند و بر توانایی گوینده برای بیان کامل خود تأثیر بگذارد.

مرحله 2: تاثیر را درک کنید تاثیر وقفه های خود را بر دیگران در نظر بگیرید. وقفه ها باعث می شود افراد احساس نشنیده، بی احترامی یا نادیده گرفته شدن کنند. شناخت پیامدهای منفی قطع صحبت می‌تواند شما را به تغییر این رفتار ترغیب کند.

مرحله 3: گوش دادن فعال را تمرین کنید گوش دادن فعال یک مهارت حیاتی در برقراری ارتباط موثر است. این شامل تمرکز کامل روی گوینده، درک پیام او و ارائه پاسخ های مناسب است. با تمرین گوش دادن فعال، می‌توانید میل به قطع صحبت را کاهش دهید زیرا واقعاً درگیر درک آنچه گوینده می گوید هستید.

مرحله 4: شکیبایی را پرورش دهید قطع کردن صحبت اغلب از بی صبری یا اشتیاق برای به اشتراک گذاشتن افکارتان ناشی می شود. پرورش صبر به شما این امکان را می دهد که به دیگران زمان و فضای لازم برای ابراز کامل خود را بدهید. به خود یادآوری کنید که نوبت شما فرا خواهد رسید و در این مدت، بر گوش دادن فعالانه تمرکز کنید.

مرحله 5: از نشانه‌های غیرکلامی استفاده کنید نشانه‌های غیرکلامی می‌توانند به شما کمک کنند که به طور فعال بدون وقفه گوش دهید. تماس چشمی خود را حفظ کنید، گهگاه سر تکان دهید و از حالات صورت استفاده کنید تا نشان دهید که درگیر گفتگو هستید. این نشانه‌ها به گوینده اجازه می‌دهد بفهمد که شما بدون ایجاد اختلال در جریان آنها به آن توجه می‌کنید.

مرحله 6: منتظر مکث بمانید به جای اینکه وقتی چیزی برای گفتن دارید فوراً حرف خود را قطع کنید، منتظر مکث طبیعی در مکالمه باشید. این به گوینده این امکان را می دهد که بدون احساس قطع شدن، فکر خود را به پایان برساند. از این فرصت استفاده کنید و افکار خود را به اشتراک بگذارید یا سؤال بپرسید.

مرحله 7: درخواست اجازه برای صحبت کردن در شرایطی که می‌خواهید به یک نکته فوری اشاره کنید، مودبانه است که قبل از مداخله، اجازه صحبت بخواهید. منتظر یک لحظه مناسب باشید، مانند زمانی که گوینده جمله ای را تمام می کند یا نفسی می کشد، و مودبانه بپرسید که آیا می‌توانید چیزی به بحث اضافه کنید.

روش های ساده برای توقف قطع کردن:

1. مراقب اصرار خود برای قطع صحبت باشید و آگاهانه تلاش کنید تا خود را مهار کنید.
2. همدلی را تمرین کنید و قبل از مداخله سعی کنید دیدگاه گوینده را درک کنید.
3. در طول مکالمات یادداشت بردارید، افکار یا سوالات خود را به جای قطع فوری یادداشت کنید.
4. در تکنیک‌های گوش دادن فعال مانند خلاصه کردن آنچه که گوینده گفته است، قبل از افزودن ورودی خود شرکت کنید.
5. با تأمل در مواردی که صحبت دیگران را قطع کرده‌اید و شناسایی الگوها یا محرک‌ها، خودآگاهی را توسعه دهید.
6. از دوستان یا همکاران قابل اعتمادی که میتوانند انتقاد سازنده ای در مورد سبک ارتباطی شما ارائه دهند، بازخورد بخواهید.
7. اگر قطع کردن یک عادت عمیقا ریشه دار است که تغییر آن دشوار است، به دنبال کمک حرفه ای مانند درمان یا مربیگری باشید.

این مراحل و راه‌های ساده می‌تواند به شما کمک کند شنونده بهتری شوید و عادت صحبت کردن با دیگران را در طول مکالمه ترک کنید.